Instrukcja Bezpieczeństwa Pożarowego
SkyPoż - Warszawa - Łódź

To opracowany przez osoby posiadające specjalne uprawnienia zbiór informacji określających postępowania na wypadek pożaru lub innego zagrożenia, np. przeprowadzania prac niebezpiecznych. Dokument ten powinien według obowiązujących przepisów być umieszczony w budynkach użyteczności publicznej, magazynach i innych miejscach, gdzie codziennie pojawia się duża liczba osób, jak obiekty oraz tereny budowlane, zamieszkania zbiorowego czy tych, których kubatura przekracza 1000 m3 lub w niektórych przypadkach 1500 m3. Jak jest podstawa prawna? Wszystkie wymogi opisane są w rozdziale drugim Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami ochrony ppoż. budynków, innych obiektów budowlanych i terenów za wdrożenie instrukcji odpowiedzialni są zarządcy lub właściciele budynków:

• gdzie występuje strefa zagrożenia wybuchem, zwłaszcza w miejscach, w których przeprowadza się prace niebezpieczne;
• powierzchnia strefy pożarowej osiąga rozmiar przeszło 1000 m3;
• których kubatura brutto budynku wynosi ponad 1000 m3 lub przekracza ponad 1500 m3 (w przypadku obiektów inwentarskich).

Innymi słowy obowiązek sporządzenia instrukcji dotyczy m.in. takich obiektów budowlanych i terenów, jak budynki zamieszkania zbiorowego, w tym internaty czy hotele, użyteczności publicznej, centra handlowe, supermarkety, banki, szkoły, przedszkola, żłobki, szpitale, przychodnie, a także magazyny i zakłady produkcyjne.

Wszystkie dane, jakie powinna zawierać instrukcja ppoż., opisane są we wskazanym wyżej Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów. Wśród obowiązkowych punktów należy wymienić m.in.:

• warunki ochrony przeciwpożarowej wynikające z typu oraz sposobu użytkowania danego obiektu, w tym zabezpieczenia prac niebezpiecznych;
• wypis wyposażenia, a także określenie częstotliwości poddawania go przeglądom technicznym;
• sposób postępowania na wypadek pojawienia się ognia lub wybuchu ze wskazaniem dróg i wyjść ewakuacyjnych;
• plan budynku wraz z usytuowaniem terenów przyległych posiadający graficzne dane.

Instrukcję powinna otrzymać miejscowa, państwowa straż pożarna w celu zapoznania się z nią. Może się ona okazać pomocna przy organizacji akcji ratunkowych i gaśniczych.

Tylko osoby uprawnione – a takie pracują w naszej firmie działającej na obszarze Łodzi i Warszawy – mają odpowiednie kwalifikacje do tego, by sporządzić taki dokument. Zgodnie z obowiązującymi przepisami i wytycznymi ministerialnego rozporządzenia w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów przyległych należą do nich m.in. osoby posiadające tytuł inżyniera bezpieczeństwa pożarowego, inspektora ochrony ppoż., technika pożarnictwa. Każda instrukcja powinna być aktualizowana przynajmniej raz na dwa lata lub też w momencie, gdy zmienił się sposób użytkowania obiektu lub procesu technologicznego.

To opracowany przez osoby posiadające specjalne uprawnienia zbiór informacji określających postępowania na wypadek pożaru lub innego zagrożenia, np. przeprowadzania prac niebezpiecznych. Dokument ten powinien według obowiązujących przepisów być umieszczony w budynkach użyteczności publicznej, magazynach i innych miejscach, gdzie codziennie pojawia się duża liczba osób, jak obiekty oraz tereny budowlane, zamieszkania zbiorowego czy tych, których kubatura przekracza 1000 m3 lub w niektórych przypadkach 1500 m3. Jak jest podstawa prawna? Wszystkie wymogi opisane są w rozdziale drugim Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami ochrony ppoż. budynków, innych obiektów budowlanych i terenów za wdrożenie instrukcji odpowiedzialni są zarządcy lub właściciele budynków:

• gdzie występuje strefa zagrożenia wybuchem, zwłaszcza w miejscach, w których przeprowadza się prace niebezpieczne;
• powierzchnia strefy pożarowej osiąga rozmiar przeszło 1000 m3;
• których kubatura brutto budynku wynosi ponad 1000 m3 lub przekracza ponad 1500 m3 (w przypadku obiektów inwentarskich).

Innymi słowy obowiązek sporządzenia instrukcji dotyczy m.in. takich obiektów budowlanych i terenów, jak budynki zamieszkania zbiorowego, w tym internaty czy hotele, użyteczności publicznej, centra handlowe, supermarkety, banki, szkoły, przedszkola, żłobki, szpitale, przychodnie, a także magazyny i zakłady produkcyjne.

Wszystkie dane, jakie powinna zawierać instrukcja ppoż., opisane są we wskazanym wyżej Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów. Wśród obowiązkowych punktów należy wymienić m.in.:

• warunki ochrony przeciwpożarowej wynikające z typu oraz sposobu użytkowania danego obiektu, w tym zabezpieczenia prac niebezpiecznych;
• wypis wyposażenia, a także określenie częstotliwości poddawania go przeglądom technicznym;
• sposób postępowania na wypadek pojawienia się ognia lub wybuchu ze wskazaniem dróg i wyjść ewakuacyjnych;
• plan budynku wraz z usytuowaniem terenów przyległych posiadający graficzne dane.

Instrukcję powinna otrzymać miejscowa, państwowa straż pożarna w celu zapoznania się z nią. Może się ona okazać pomocna przy organizacji akcji ratunkowych i gaśniczych.

Tylko osoby uprawnione – a takie pracują w naszej firmie działającej na obszarze Łodzi i Warszawy – mają odpowiednie kwalifikacje do tego, by sporządzić taki dokument. Zgodnie z obowiązującymi przepisami i wytycznymi ministerialnego rozporządzenia w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów przyległych należą do nich m.in. osoby posiadające tytuł inżyniera bezpieczeństwa pożarowego, inspektora ochrony ppoż., technika pożarnictwa. Każda instrukcja powinna być aktualizowana przynajmniej raz na dwa lata lub też w momencie, gdy zmienił się sposób użytkowania obiektu lub procesu technologicznego.